สะพานโกลเดนเกท (GoldenGate Bridge) สะพานแขวนสีส้มพิเศษ ต้อนรับผู้มุ่งมาซานฟรานซิสโก ทำสถิติเป็นสะพานแขวนแห่งแรกที่ใหญ่ที่สุดในโลกเป็นเส้นทางสู่อ่าวซานฟรานซิสโกและเชื่อมระหว่างซานฟรานฯ กับมาริน เคาท์ตี และยังเป็นสัญลักษณ์ของเมืองซานฟรานซิสโกอีกด้วย
การสร้างสะพานแห่งนี้ค่อนข้างลำบากเพราะสะพานต้องทอดตัวต้านพายุ โดนกระแสน้ำรุนแรงกระโชกเข้าใส่ หลังจากเริ่มสร้างเมื่อค.ศ. 1924 กว่าจะเปิดใช้งานได้ก็ ปี ค.ศ. 1937 (เมื่อ 27 พ.ค.) โดยให้ประชาชนเดินเท้าข้ามสะพานได้ และมีผู้คนมาเป็นพยานมากกว่า 2 แสนคนช่วงบ่ายของวันต่อมา ประธานาธิบดี แฟรงกลิน รุสเว(Franklin Roosevelt ) จากทำเนียบขาว ด้วยระบบโทรเลข เพื่อให้เป็นสัญญาณ ในการเปิดเส้นทางการจราจรอย่างเป็นทางการบนสะพานโกลเดน (ตอนที่เริ่มสร้างใช้นกพิราบส่งข่าว ซึ่งไม่ประสบความสำเร็จเลย)
โจเซฟ แบร์มานน์ สเตร๊าซ (JosephBaermann Strauss) ผู้ออกแบบสะพานโกลเดนเกท และหัวหน้าวิศวกร โดยตอนแรกไม่มีใครคิดว่าจะสร้างสะพานนี้ได้ เพราะว่าบริเวณนั้น มีหมอกมากและลมแรง แต่เขาก็สามารถ สร้างสะพานแขวนที่มีโครงสร้างแข็งแรง ถึงขนาดต้านทาน พายุเฮอร์ริเคนได้สำเร็จ
สะพานโกลเดนเกท เคยเป็นสะพานแขวนที่ยาวที่สุดในโลก (ปัจจุบันสะพานแขวนที่ยาวที่สุดในโลก คือ Akashi-Kaikyo Bridge ตั้งอยู่ที่ญี่ปุ่น)โดยมีระยะทาง 2.7 กิโลเมตร สูง 223.5 เมตร ทอดข้ามอ่าวทางตอนเหนือ ของเมืองท่าซานฟรานซิสโกสู่เมืองมารินตัวสะพานแขวนโกลเดนเกท ประกอบด้วยหอคอยเหล็กสองข้าง ข้างละ 230 เมตร โดยใช้ลวดเคเบิลสลิงเป็นตัวดึงน้ำหนักสะพาน ซึ่งมีขนาดเส้นผ่าศูนย์กลาง 36 นิ้ว ข้างละ 2 เส้น และยังมีเส้นลวดที่ยึดสายโยงอีก 27,572 เส้น
ตัวสะพานอยู่สูงกว่า ระดับน้ำทะเล ในอ่าว61 เมตร ข้างสะพานทั้งสองด้าน มีสะพานช่วงสั้นต่อกัน รวมทั้งหมดเกือบ 7 กิโลเมตร แบ่งเป็นช่องทางรถยนต์โดยสาร6 ช่องทาง รถบรรทุก 3 ช่องทาง และทางรถไฟ 2 ช่องทาง
โครงการก่อสร้างสะพาน ผ่านช่องแคบซานฟรานซิสโกถูกเสนอขึ้นครั้งแรก ในช่วงต้นปี ค.ศ. 1873 (พ.ศ.2415)แต่ไม่ได้รับการอนุมัติ จนกระทั่งหนังสือพิมพ์ "San Francisco CallBulletin” ตีพิมพ์เรื่องนี้ในปี ค.ศ. 1917 (พ.ศ.2459)ซึ่งได้รับการสนับสนุน จากประชาชนจำนวนมาก หลังจากนั้น มติในสภานิติบัญญัติ แห่งแคลิฟอร์เนียจึงอนุมัติให้มีการสร้างสะพาน และเขตทางหลวงขึ้น ด้วยงบประมาณ 35 ล้านเหรียญสหรัฐ
ภายใต้ความสำเร็จ ของสะพานโกลเดนเกต กลับต้องมีคนงานเสียชีวิตถึง11 คน จึงจำเป็นต้องมี การสร้างตาข่ายขึ้นไว้ใต้สะพาน เพื่อความปลอดภัยของคนงาน ในการที่จะตกจากนั่งร้านซึ่งหลังจากนั้นก็มีคนงานตกมาอีก 19 คน แต่ก็ปลอดภัย เพราะมีตาข่ายป้องกันเรียบร้อยแล้ว
นอกจากนี้ เพื่อการรำลึกถึงวิศวกรโจเซฟ จึงมีการสร้างสวนสาธารณะที่สะพานพร้อมกับอนุสาวรีย์ ซึ่งต่อมาถูกย้ายมาไว้ข้างๆ สะพานเมื่อปี พ.ศ.2498 เพื่อเตือนให้เห็นความสำคัญของเขาในการสร้างสะพานโกลเดนเกท
เรียบเรียง Ice: KhonThaiAmerica
| 
โพสต์เมื่อ 2015-6-17 13:40:19
ติดตาม
คลังกระทู้
แบ่งปัน
บุ๊คมาร์ก